6 lipca w Finlandii obchodzony jest dzień Eino Leino. Lipcowe święto znane jest również jako dzień poezji i lata. To data na tyle istotna, że w całym kraju na masztach powiewają biało-niebieskie flagi, a o samym patronie wiele mówi się w mediach.
Eino Leino, urodzony jako Armas Einar Leopold Lönnbohm 6 lipca 1878 roku, to jedna z najbarwniejszych postaci w historii literatury fińskiej: poeta, pisarz, eseista, tłumacz i felietonista, który swój pierwszy wiersz opublikował w wieku dwunastu lat i od tamtej pory już nigdy nie odłożył pióra na długo. Jego poezja, ceniona za odwołania do fińskiej tradycji, barwne opisy przyrody i językowy kunszt, dotarła również do Polski. W tłumaczeniu Jerzego Litwiniuka ukazały się jego “Kantyczki” oraz “Pieśni księcia Jana i Katarzyny Jagiellonki”.
Choć praca tłumacza nie była jego głównym zajęciem, niewątpliwie przyczyniła się do wzbogacenia twórczości Leino i w interesujący sposób wpłynęła na jego życie osobiste. Podczas pracy nad przekładem “Boskiej komedii” Dantego Leino wyjechał na kilka miesięcy do Włoch, gdzie poza intensywną nauką włoskiego zajmował się bywaniem i zacieśnianiem więzi z przebywającymi w Rzymie przedstawicielami fińskiej bohemy. To w tym okresie ukształtował się wizerunek Leino jako birbanta, który pisał i balował z porównywalnym zapałem. Podczas pobytu we Włoszech Leino żył również romansem z poetką L. Onervą, która już na zawsze pozostała jego bliską przyjaciółką, napisała też jego pierwszą biografię.
Jako dziennikarz Leino był bardzo zaangażowany w walkę o wzmocnienie pozycji języka fińskiego i dążenia niepodległościowe. Ostro krytykował zwolenników władz rosyjskich i popierał utworzenie silnego, otwartego i tolerancyjnego państwa fińskiego. Opowiadał się również za wprowadzeniem powszechnego prawa wyborczego.
Uzyskanie przez Finlandię niepodległości w 1917 roku nie przyniosło Leino ulgi. Jeszcze zanim jego kraj oficjalnie zaistniał na mapie, Leino ostrzegał, że społeczeństwo fińskie znajduje się u progu wojny domowej. Niestety okazało się, że miał rację. Podczas konfliktu, choć nie ukrywał, że stoi po stronie Białych, Leino nawoływał do zaprzestania walki zbrojnej, a po zakończeniu wojny popierał ułaskawienie osadzonych w więzieniach Czerwonych.
Pod koniec życia Leino, zmęczony krytyką, z jaką wciąż spotykała się jego twórczość, oraz niewystarczającym wsparciem finansowym od państwa, chciał zrzec się fińskiego obywatelstwa i zaczął ubiegać się o estońskie.
Eino Leino wzbudzał za życia wiele kontrowersji, a i dziś wielu Finów uważa jego poezję za przereklamowaną. Tak czy inaczej, nie można mu odmówić ogromnego wpływu na literaturę i kulturę Finlandii, a niektóre z napisanych przez niego fraz na stałe zadomowiły się w potocznej fińszczyźnie. Piewca wolności i tolerancji, przeciwnik wojny, bywalec i kobieciarz (żadne z jego trzech małżeństw nie trwało nawet pięciu lat, a ostatnie, najkrótsze, zakończyło się po kilku dniach). Zmarł w wieku zaledwie czterdziestu siedmiu lat, wyniszczony hulaszczym trybem życia. Pozostawił po sobie ponad sto dzieł literackich, z którymi warto się zapoznać, szczególnie w najbliższych tygodniach – może zamienić dzień poezji i lata w całe lato z poezją?
Autorka: Karolina Wojciechowska
KIRJA 
Dzięki za wprowadzenie do postaci Eino Leino. Święte słowa z tym latem z poezją.
PolubieniePolubienie