Recenzja: „Uczeń kuglarza” | Anniina Mikama

Zaledwie kilka miesięcy po premierze „Magika i złodziejki” Anniiny Mikamy polski czytelnik dostaje do ręki kontynuację tej historii zatytułowaną „Uczeń kuglarza”. Autorka ponownie zabiera nas do pełnego przygód świata magicznych sztuczek.

W pierwszym tomie czytelnik miał szansę poznać Helsinki z końca XIX wieku. Tym razem autorka wyczarowuje historię z Krakowa w roku 1829. Co ma wspólnego Kraków z historią magika Toma i profesora Wiktora Worowskiego, którzy mieszkają w Helsinkach?

Akcja powieści „Uczeń kuglarza” toczy się kilkadziesiąt lat przed wydarzeniami z  „Magika i złodziejki” i opowiada jak Profesor i Tom się poznali, nawiązali przyjaźń i jakie przygody przeżyli. Odkrywamy sekret przybycia Toma na Ziemię, przyczynę kalectwa, a także przyczyny zgorzknienia Profesora i jego niechęci do Miny.

Drugi tom historii Toma nie jest tak pełen magicznych sztuczek jak pierwszy, teatr dziwów jeszcze nie powstał, jednak jest na swój sposób wyjątkowy. Ponownie czytamy historię przyjaźni, nastoletnich miłości, poświęcenia i przezwyciężania trudności. I ponownie autorka nie rozczarowuje, zabiera czytelników w magiczny świat. Jest to świetne rozwinięcie historii bohaterów poznanych w pierwszym tomie, pozwalające lepiej ich zrozumieć.

Za „Magika i złodziejkę” autorka otrzymała nagrodę Topeliusa, natomiast „Uczeń kuglarza” został nominowany do nagrody Finlandia w kategorii literatury dla dzieci i młodzieży. Obydwie części historii są wciągające, więc nie dziwią te wyróżnienia!

Każdy, czy duży, czy mały czytelnik odnajdzie dla siebie coś ciekawego w historii z XIX-wiecznego Krakowa, w której poznajemy początki kuglarskiej kariery Toma oraz Profesora.

Anniina Mikama „Uczeń kuglarza”
Tytuł oryginału: „Huijarin oppipoika”
Tłumaczenie: Sebastian Musielak
Wydawnictwo Dwukropek 2021